Στην αναμέτρηση με τον Φαληρικό Σύνδεσμο, στην οποία έκανε ντεπούτο ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος κατάφερε και να σκοράρει. Οι “ερυθρόλευκοι” επικράτησαν 6-2 με τον Λεωνίδα Ανδριανόπουλο να σημειώνει το 5ο τέρμα και τα αδέρφια του τα υπόλοιπα. Το ποδόσφαιρο δεν ήταν το αγαπημένο του άθλημα και τον κέρδισε από τον στίβο που ήταν αυτό που ήθελε περισσότερο: “Τo όνειρό μου ήταν να γίνω ολυμπιονίκης στο τριπλούν. Μου άρεσε πολύ ο στίβος. Το μετάνιωσα που εγκατέλειψα τον κλασικό αθλητισμό”.
Οι φίλαθλοι τον ήξεραν και σαν Λιόλιο ή Στραβοσουγιά, γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου 1911. Έπαιξε στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού από το 1927 μέχρι το 1935. Σταμάτησε μόλις 24 ετών, για να ασχοληθεί με το εμπόριο. Στο διάστημα αυτό συμμετείχε σε 11 αγώνες της Εθνικής ομάδας στους οποίους έβαλε 2 γκολ. Ήταν γεννημένος αθλητής. Έτρεχε τα 100 μέτρα σε 11 δεύτερα και πηδούσε άλμα εις ύψος 1,85. Στο ποδόσφαιρο τον παρέσυραν τα αδέλφια του. Το επιχειρηματικό του πνεύμα που τον τράβηξε από το ποδόσφαιρο σε μικρή ηλικία δεν τον είχε εγκαταλείψει ποτέ...
“Ακολούθησα ποδοσφαιρική καριέρα μόνο για τα λεφτά. Μπορεί να μην έβγαζα δραχμή, όμως, γνώριζα καλά ότι στο μέλλον θα έπαιρνα το μερίδιο μου... Όταν παίζαμε μακριά από την Αθήνα και νικούσαμε, εγώ είχα μαζί μου δείγματα από το μαγαζί και σε χρόνο μηδέν πούλαγα καμιά δεκαριά κοστούμια. Όλη η αγορά με προτιμούσε. Δεν προλάβαινα να παίρνω παραγγελίες: "Λεωνίδα, θέλω αυτό το κασμίρι και άλλα δύο κοστούμια από εκείνο το δείγμα".... Η ουσία είναι ότι ένιωθα λίγο έμπορος, πέρα από ενεργός ποδοσφαιριστής, κι αυτό μου γέμιζε τη ζωή.
Ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος απεβίωσε στις 25 Οκτωβρίου 2011 λίγους μήνες αφού έκλεισε έναν αιώνα ζωής. Το μυστικό της μακροζωίας του όπως το αποτύπωσε ο ίδιος σε συνέντευξη του: “Προσέχεις τι τρως, προσπαθείς να μη βάζεις μαράζι για τίποτα, δεν έχεις κακία για κανέναν και η ζωή συνεχίζεται”. Ρωτήθηκε για τον τίτλο που θα έβαζε στο βιβλίο της ζωής του και έδειξε πως ήταν απόλυτα ευχαριστημένος από τα όσα έζησε. “Ένας άνθρωπος ευλογημένος από τον Θεό”, είχε πει χαρακτηριστικά.
