Στα 18 του χρόνια, το 1953, ο Σάββας Θεοδωρίδης είχε ήδη δείξει την αξία του κάτω από τα δοκάρια της ΑΕ Αμπελοκήπων στο Πρωτάθλημα Αθηνών. Εκείνη την εποχή τον πρώτο λόγο για την απόκτηση των ποδοσφαιριστών που αγωνίζονταν στις ομάδες της ΕΠΣΑ είχε ο Παναθηναϊκός και ήταν δύσκολη η διεκδίκηση τους διότι όλοι ήθελαν να μην διαταράξουν τις σχέσεις τους με την διοίκηση των Πρασίνων. Ο Ολυμπιακός ήταν εκείνος που εκδήλωσε πρώτος ενδιαφέρον για την μετακίνηση του Σάββα Θεοδωρίδη, αλλά υπήρξαν αντιδράσεις στο διοικητικό συμβούλιο της ΑΕ Αμπελοκήπων. Μάλιστα έγινε συνεδρίαση μόνο για αυτό το θέμα:
«Η μεταγραφή του νεαρού τερματοφύλακα της Α. Ε. Αμπελοκήπων Θεοδωρίδη εις τον Ολυμπιακό λαμβάνει νέα τροπή. Το συμβούλιο του Αθηναϊκού συλλόγου συνεδρίασε προχθές και επρόκειτο να μεταβεί σε αυτό ο αρχηγός του Ολυμπιακού κ. Ευάγγελος Χέλμης για να συζητήσει την ελευθέρα μεταγραφή του παίκτη. Άγνωστο, όμως, γιατί ο κ. Χέλμης δεν μετέβη εις το συμβούλιο της ΑΕ Αμπελοκήπων.
Έγινε κατόπιν συζήτηση εις αυτό και αρκετοί σύμβουλοι πρότειναν ότι δεν είναι προς το συμφέρον του συλλόγου τω να παραχωρήσουν τον παίκτη εις Πειραϊκή ομάδα, ενώ έχουν πολλές υποχρεώσεις και υποστήριξη από Αθηναϊκά συγκροτήματα.
Η πλειοψηφία κατόπιν τούτου, την διοικήσεως των Αμπελοκήπων ετάχθη υπέρ της απόψεως ότι εάν ο Ολυμπιακός αποσπάσει το δελτίο του Θεοδωρίδη με αποκλεισμό, να παραχωρηθεί ο παίκτης εις Αθηναϊκό σύλλογο με ελευθέρα».
Στις 11 Ιουλίου 1953 όμως ο Ολυμπιακός κατέθεσε το δελτίο του Σάββα Θεωδωρίδη στην ΕΠΟ με αριθμό 80 μαζί με το δελτίο του κεντρικού επιθετικού του Παναιτωλικού Παπαδόπουλου. Φυσικά οι δύο ποδοσφαιριστές έμειναν χωρίς αγώνες για δύο χρόνια, αφού τότε υπήρχε η διαδικασία της απόκτησης παίκτη χωρίς την συγκατάθεση της ομάδας, αλλά με τον όρο πως για δύο χρόνια δεν μπορούσε να αγωνιστεί σε επίσημο αγώνα.
