Η ΑΕΚ ήταν το αουτσάιντερ απέναντι στον Ολυμπιακό, στον τελικό της 24ης Ιουνίου. Ντάλα καλοκαίρι, με πολλή ζέστη, αλλά το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ήταν γεμάτο από νωρίς. Οι «ερυθρόλευκοι», ήδη πρωταθλητές για τρίτη σερί χρονιά, αναμενόταν να επικρατήσουν της «Ένωσης» η οποία ήταν ομάδα-δαντέλα, αλλά δυσκολευόταν να παίρνει αποτελέσματα. Καλά-καλά ούτε στα τελικά του Πανελληνίου Πρωταθλήματος δεν είχε προκριθεί, μια και είχε τερματίσει 5η στην Αθήνα, πίσω από Παναθηναϊκό, Φωστήρα, Απόλλωνα και Πανιώνιο!
«Πήρα την μπάλα από το κέντρο, ακριβώς μπροστά από τα επίσημα του γηπέδου του Παναθηναϊκού. Πέρασα τρεις αντιπάλους και την κατάλληλη στιγμή πλάσαρα τον Θεοδωρίδη. Είναι το γκολ που έχω χαρεί περισσότερο από κάθε άλλο στην καριέρα μου»
Ο Γιάννης Κανάκης, ο σπουδαίος αυτός ενδιάμεσος κυνηγός, ήταν ήδη αρχηγός της ΑΕΚ, διαδεχόμενος από το 1952 τον αποχωρήσαντα, Κλεάνθη Μαρόπουλο. Αναγνώριζε κι αυτός ότι ο Ολυμπιακός ήταν το φαβορί, όμως ο αποκλεισμός από το πρωτάθλημα έδινε επιπλέον κίνητρο στον ίδιο και τους συμπαίκτες του. Αφήστε που είχαν να γευτούν οποινδήποτε τίτλο από το 1950, όταν ο Κανάκης ήταν ακόμα μικρός σε ηλικία και δεν είχε καθιερωθεί στην εντεκάδα.
Η ΑΕΚ ευτύχησε να προηγηθεί στο 22' με τον Χανιώτη, αν και νωρίτερα ο Ολυμπιακός είχε χάσει περισσότερες ευκαιρίες. Το προβάδισμά της, όμως, άντεξε μόλις για πέντε λεπτά. Στο 27', ο Δαρίβας με δυνατό σουτ από πλάγια θέση, έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Σεραφείδη: 1-1. Ο Ολυμπιακός είχε ξεπεράσει το σοκ και φαινόταν ότι είχε φέρει το ματς στα μέτρα του και οι 25.000 θεατές περίμεναν ότι στο δεύτερο ημίχρονο θα επέβαλλε την ανωτερότητά του. Το γκολ για τον Ολυμπιακό ήρθε πράγματι στο 53' από τον Ιωάννου, αλλά ακυρώθηκε από τον Ιταλό διαιτητή Ριγκάτο ως επιθετικό φάουλ. Οι «ερυθρόλευκοι» διατήρησαν την υπεροχή, αλλά μετά το 60' παρουσιάζουν τα πρώτα σημάδια κόπωσης.
Η μεγάλη στιγμή του Κανάκη ήρθε στο 67'. Σας την παραθέτουμε με δικά του λόγια, όπως την είχε περιγράψει στον υπογράφοντα, στο φύλλο της SportDay της 6ης Μαΐου 2006: «Πήρα την μπάλα από το κέντρο, ακριβώς μπροστά από τα επίσημα του γηπέδου του Παναθηναϊκού. Πέρασα τρεις αντιπάλους και την κατάλληλη στιγμή πλάσαρα τον Θεοδωρίδη. Είναι το γκολ που έχω χαρεί περισσότερο από κάθε άλλο στην καριέρα μου», μας είχε πει ο αξέχαστος άσος, χωρίς καμία δόση υπερβολής. Η περιγραφή της φάσης του γκολ είναι επιβεβαιωμένη και από άλλους παλαίμαχους άσους που βρίσκονταν στο τερέν εκείνο το απόγευμα.
| ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΑΚΗΣ |
| 1927 Γεννήθηκε το στην Καβάλα, όπου έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην ΑΕΚ Καβάλας. |
| 1948 Το καλοκαίρι πήρε μεταγραφή για την ΑΕΚ. |
| 1952 έγινε αρχηγός της ομάδας όταν αποχώρησε ο Μαρόπουλος, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν στην ΑΕΚ ποδοσφαιριστές με μεγαλύτερη θητεία. |
| 1956 Σημείωσε το νικητήριο γκολ της ΑΕΚ στον τελικό Κυπέλλου Ελλάδος με τον Ολυμπιακό (2-1) στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας |
| Α' ΕΘΝΙΚΗ |
| 6 συμμετοχές - 2 γκολ |
| ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΛΛΑΔΟΣ |
| 32 συμμετοχές - 13 γκολ |
| ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΘΗΝΩΝ |
| 92 συμμετοχές - 41 γκολ |
| ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ |
| 52 συμμετοχές - 15 γκολ |
| ΤΙΤΛΟΙ |
| 3 Κύπελλα (1949, 1950, 1956) |
| 1 Πρωτάθλημα Αθηνών (1950) |
Η ΑΕΚ άντεξε στην πίεση που άσκησε ο Ολυμπιακός στα τελευταία λεπτά και κράτησε με νύχια και με δόντια το 2-1. Ήταν ξανά Κυπελλούχος Ελλάδας και οι χιλιάδες οπαδοί της έψαχναν τον χρυσό σκόρερ. Επανερχόμαστε στην από το 2006 αφήγηση του Κανάκη: «Με το που βγήκα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας (σ.σ. εννοεί τον δρόμο), οι φίλαθλοι με πήραν στους ώμους και με άφησαν όταν φτάσαμε στην Πατησίων! Ακόμα και οι Ολυμπιακοί μου έσφιγγαν το χέρι όταν με συναντούσαν στον δρόμο, εκείνες τις μέρες μετά τον τελικό».
Αυτός ο τίτλος ήταν και το αποκορύφωμα της καριέρας του Γιάννη Κανάκη στην ΑΕΚ. Αν υπήρχε χρηματικό έπαθλο; Ιδού τι μας είχε απαντήσει ο μεγάλος άσος: «Μας είχε πει ο Νίκος Γκούμας ότι θα μας έδινε ένα πεντακοσάρικο σε περίπτωση που παίρναμε το Κύπελλο, αλλά μετά τον τελικό, έκανε ότι δεν ήξερε τίποτα. Πάλι καλά που στο τέλος μας έδωσε από 300 δραχμές στον καθένα. Τουλάχιστον το καλό για εμάς ήταν ότι εκείνο το καλοκαίρι η ΑΕΚ μάς πήγε ταξίδι στη Γαλλία, έστω κι αν δεν ήταν για διακοπές, αλλά για να δώσουμε φιλικά παιχνίδια. Αυτά μας έδιναν μεγαλύτερη χαρά τότε κι όχι τα λεφτά».
Επί γαλλικού εδάφους κατέγραψε ο Κανάκης και τη μοναδική συμμετοχή του με την Εθνική Ελλάδας. Οταν η ΕΠΟ έκανε την γκάφα να προγραμματίσει δύο αγώνες την ίδια ημέρα (με Β' Γαλλίας και Συρία, στις 14 Οκτωβρίου 1951), ο Κανάκης επελέγη για την ομάδα που θα ταξίδευε στη Μασσαλία και αγωνίστηκε στο ματς που έληξε με ήττα της Ελλάδας με 1-0. Δεν έμελλε να ξαναπαίξει ποτέ, μια και στα χρόνια της δόξας του βρισκόταν στη σκιά του μεγάλου Γιώργου Δαρίβα.
Γεννημένος τον Αύγουστο του 1927 στην Καβάλα, ο Κανάκης έκανε τα πρώτα του βήματα ως ποδοσφαιριστής στην τοπική ΑΕΚ, απ' όπου την απέκτησε η... κανονική το 1948. Με την κιτρινόμαυρη φανέλα αναδείχθηκε τρεις φορές Κυπελλούχος (1949, 1950, 1956) και μία φορά πρωταθλητής Αθηνών (1950), ενώ θα μείνει αθάνατος για το γεγονός ότι πέτυχε το παρθενικό γκολ της ΑΕΚ στον νέο θεσμό του πρωταθλήματος της Α' Εθνικής. Στο 3' του αγώνα με τον Εθνικό στο Καραϊσκάκη, στην πρεμιέρα της 25ης Οκτωβρίου 1959, σκόραρε με δυνατό σουτ (και τη βοήθεια της κόντρας στο σώμα του Κοζομπόλη), χαρίζοντας στην ΑΕΚ τη νίκη με 1-0.